Bir gece rüyamda turne otobüsüyle ıssız bir yolda deniz kenarındaki kayalıkların üzerinde
yükselen otele doğru ilerliyorduk. Otel metruk bir haldeydi, içeride hiç müşteri yoktu, odalarımıza
yerleştik, gece uzaklardan gelen bir ezgi ile uyandım, odamdan çıkıp yüksek tavanlı koridorlardan
geçip sesin geldiği yeri bulmaya çalıştım, mahzene doğru indiğimde falez taşlarından oluşmuş
havuzun önünde Koray’ı akustik gitarı ile şarkıyı çalarken buldum, konuşmadık, müzik ikimizi
başka bir yerlere götürüyordu, derken uyandım ve hemen telefona sarıldım, şarkının aklımda
kalan ezgilerini mırıldandım Koray’a, yarım saat sonra aradı ve şarkıyı rüyamdaki haliyle çaldı
bana, hemen sözleri okudum, nasılsa ezgilere oturuyordu çoğu; “Yaşam kısa bir cümle, ölüm de
üç noktası” dizelerini babam vefat ettiğinde mezartaşına yazdırmıştık. Şarkının nereden doğacağı
hiçbir zaman belli olmaz